ਨੈਣਾਂ ਵਿਚੋਂ ਵਗਦਾ ਹੰਜੂ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਵੇਂ ਆ ਖਲੋਇਆ
ਪੁੱਛਦਾ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਵਣਜਾਂ ਚੋਂ, ਕੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਕੀ ਤੂੰ ਖੋਇਆ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਨੇ ਵਣਜ ਕਸੂਤੇ, ਲੁੱਟ ਜੇ ਬੰਦਾ ਸੁੱਤੇ ਸੁੱਤੇ
ਜਾਂ ਤਾਂ ਨੈਣੀਂ ਨਿੰਦਰ ਨਾਹੀਂ, ਜਾਂ ਨਿੰਦਾਂ ਚੋਂ ਖਾਬ ਵੀ ਮੋਇਆ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਇਹ ਵਣਜ ਨਿਰਾਲੇ, ਜੋ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪਾਲੇ
ਦਿਨੇ ਤਪੇ ਉਹ ਸੂਰਜ ਵਾਂਗੂ, ਰਾਤੀਂ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਇਆ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਇਹ ਵਣਜ ਅਨੋਖੇ, ਪੀੜਾਂ ਡਾਹਡੀਆਂ ਦੁਖ ਵੀ ਚੋਖ਼ੇ
ਇਹਨਾਂ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿਚੋ ਤਰ ਕੇ, ਅੱਜ ਤਾਈਂ ਕੋਈ ਪਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਇਹ ਖੇਡ ਅਜੀਬ, ਅਖੋਂ ਦੂਰ ਜੋ ਦਿਲੋਂ ਕਰੀਬ
ਨੈਣਾਂ ਥਾਨੀ ਦਿਲ 'ਚ ਉਤਰਿਆ, ਹੰਜੂ ਬਣ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਹੋਇਆ
ਮੈਂ ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਚੰਦਰਿਆ, ਰੋਜ ਇੰਜ ਤੂੰ ਆਇਆ ਨਾ ਕਰ
ਆਪਣੇ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਸੁੰਞੇ ਕਰ, ਜਾ ਪਲਕਾਂ ਦਾ ਬੂਹਾ ਢੋਇਆ
.....ਰੇਣੂ-
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
bhut khuub hai ...
mubarkan
Post a Comment